Brief aan de nieuwe staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging en digitalisering, Mathieu Michel.

MeDanny Van Asscheneer de staatssecretaris,

In de aanloop naar de federale verkiezingen (ondertussen al enige tijd geleden) , vroeg UNIZO haar leden welke thema’s hen het meeste zorgen baarden. Op plaats één stond weinig verrassend, de belastingdruk. Plaats twee daarentegen, was niet voor het sociaal statuut van zelfstandigen, noch de loonkost of oneerlijke concurrentie, maar wel voor administratieve rompslomp (50%!). Een noodkreet die ook wordt bevestigd door alle toonaangevende nationale en internationale rapporten die de regeldruk in België hebben onderzocht.

In tussentijd ziet onze wereld er anders uit, maar is de noodzaak tot vereenvoudiging zeker geen bijzaak geworden, integendeel. In huidige crisisperiode moet net worden gestreefd naar een sterke daling van de administratieve lasten en naar kwaliteitsvolle regelgeving. Het is zo mogelijk de goedkoopste manier om de - voor velen sterk geteste - ondernemerszin te behouden, alsook onze (internationale) concurrentiële positie te vrijwaren die ook lijdt onder het gebrek aan efficiëntie en de regeldruk.

Is er dan niets gebeurd de laatste jaren? Zeker wel, maar niet voldoende, zeker in een steeds complexer wordende maatschappij. Men kan ook niet anders dan vaststellen dat het politiek prioriteitsgehalte van administratieve vereenvoudiging al enige tijd zoek is en dat dat ook een weerslag heeft op de perceptie vanuit de ondernemerswereld. Dat is daarmee ook één van de grootste uitdagingen: maak dit onderwerp weer top of mind.

Het nieuwe federaal regeerakkoord (net zoals het Vlaamse overigens) bevat alvast enkele goede voornemens, zoals een daling van de administratieve lasten met 30% (waar wij u alvast van vele voorbeelden kunnen voorzien); het respecteren van het Only Once- principe en het versterken van de RIA of Regelgevingsimpactanalyse, i.e. het voorbereidende huiswerk dat alle positieve en negatieve effecten van nieuwe regelgeving in kaart moet brengen.

Maar, bovenstaande voornemens stonden echter ook al in vorige regeerakkoorden… De vraag kan dus worden gesteld: waarom zou de mayonaise dit keer wel pakken? Eigenlijk moeten we daarvoor al teruggaan tot de periode waar men er in slaagde om dit moeilijke beleidsthema – gelet op de horizontale en verticale gelaagdheid – interessant te maken vanuit een marketingstandpunt, door creatieve initiatieven zoals de oprichting van het Kafka meldpunt, een kmo-test en een Kafka-vereenvoudigingsplan genaamd “de XII- werken”. Dergelijke nieuwe initiatieven mist dit regeerakkoord.

Toch zijn er zeker nog mogelijkheden en kapstokken genoeg in het regeerakkoord, zoals het zinnetje “Het is een doelstelling om elke bijkomende last met administratieve vereenvoudiging te compenseren”.

Die zin lijkt evident om te vermijden dat men dweilt met de kraan open, maar talloze landen alsook de Europese Commissie, hebben die doelstelling in een formele en vanuit marketingperspectief, sterke regel gegoten. Deze veruitwendigt zich in de vorm van een one IN, one OUT; one IN two OUT of zelfs een one IN three OUT-regel, afhankelijk van het land en de noodzaak tot vereenvoudiging. Kort uitgelegd moet door dit compensatiemechanisme, steeds de administratieve kost worden berekend van een nieuwe maatregel die de regering wenst uit te vaardigen en moet deze kost steeds worden gecompenseerd met de vereenvoudiging van bestaande lasten voor diezelfde doelgroep. Dat zorgt ervoor dat beleidsmakers behoedzaam zullen zijn voor administratieve lasten bij de aankondiging van nieuwe maatregelen en tegelijk voortdurend op zoek moeten gaan naar betekenisvolle vereenvoudigingsprojecten. Het vereist een sterk engagement van de hele regering en toont dat ook aan de buitenwereld.

Wij wensen u alvast alle succes en kijken uit naar uw beleidsnota.

 

Danny Van Assche, 
Gedelegeerd bestuurder UNIZO.