Brussel kleurt donkerrood op de Europese kaart van de coronaregio’s. Dat is een slechte positie voor een hoofdstad. De Brusselse economie moet het hebben van evenementen en bijeenkomsten, in-en uitgaande reizigers en internationale contacten. Ze is afhankelijk van de organisatie van culturele en sportieve activiteiten die (veel) bezoekers aantrekken. Ze moet haar rijk culinair aanbod kunnen openstellen voor toeristen. Het potentieel en de troeven van Brussel is daardoor vele malen groter dan elders. Het creëert tewerkstelling en meerwaarde, niet alleen voor het Belgische BNP, maar ook voor de Brusselaars. Deze kenmerken van Brussel die het tot een grootstad maken, maken Brussel ook kwetsbaar in deze pandemie.

Het levendige Brussel viel vorig jaar grotendeels stil. De enige manier om het aantal besmettingen terug te dringen toen was het respecteren van een hele reeks stringente en onprettige maatregelen. Een avondklok, geen familiebijeenkomsten, geen horecabezoek, geen sportactiviteiten, geen reizen, …

Vandaag is er een veel gemakkelijkere manier om Brussel terug te doen leven en het als een veilige bestemming op de internationale kaart te zetten: de vaccinatie!

Waarom dan nog twijfelen? Waarom geen bijdrage leveren aan de toekomst van Brussel? Heeft de stad, de overheid of de economie de Brusselaars dusdanig tekort gedaan om een ‘foert’ te rechtvaardigen? Heeft de wetenschap, of het geloof erin, een deuk gekregen? Of is het geen ‘foert’, maar is de beschikbare informatie onvoldoende duidelijk of niet geruststellend genoeg?

Tot nader order is het vaccin de beste optie om de toekomst van Brussel te vrijwaren.

We moeten op zoek naar nieuwe bezoekers en markten voor onze kantoren en feestzalen. We moeten inzetten op de verdere versterking van de lokale economie, voor en met de Brusselaars en ten dienste van de (internationale) bezoekers. Dat moeten we in een veilige omgeving kunnen garanderen, voor alle Brusselaars en voor de bezoekers van onze stad.

En daarom zet de Brusselse overheid eerst nog eens alle zeilen bij om de Brusselaars te bereiken met de juiste informatie. Eerst sensibiliseren en informeren, dan pas controleren of verplichten. Het hangt van onszelf af of we de overheid dwingen ons te dwingen. Zoals in Frankrijk : ‘contourner l’obligation vaccinale en rendant le vaccin incontournable’, met het Covid Safe Ticket in de hand.

Wie in Brussel woont of werkt, moet kunnen of willen begrijpen dat er voor een grootstad geen andere optie is dan zo veel mogelijk te vaccineren. Het bepaalt niet alleen het overleven van de bewoners, maar van de stad zelf. ‘It comes at a  price’ als je Brusselaar wil zijn. Maar je krijgt er wel een levendige internationale hoofdstad met allure, creativiteit en wilskracht voor terug. En die prijs is écht niet hoog : een gratis vaccin!