Beste jobstudent,

Je mama belde om te vragen of we iemand nodig hadden in de bakkerij. Je kind wou zelf wat geld verdienen. Zo zou hij of zij het leven leren kennen. Normaal zijn we al wat achterdochtig als de mama het vraagt. We spraken af dat je eens langs zou komen. Je kwam met je mama. Daar hebben we al schrik voor, maar mama zei dat ze je gewoon bracht en zich op de achtergrond zou houden. Die achtergrond had meer weg van een voorgrond. Je zei zelf niet veel, mama voerde het woord. Hoeveel je zou verdienen, wanneer je zou moeten werken. Liefst niet ’s nachts en zeker niet ieder weekend. Zaterdag mocht je eens beginnen. We maakten alle paperassen in orde. Als zelfstandige hebben we nogal wat plichten. Die zaterdag kwam je. Vier uur opleiding. We zouden afspreken voor de volgende dagen. Maar dit kon niet. Je zou dan tien dagen op reis zijn. Daarna nog een paar festivals. De examens waren zwaar geweest en je moest er eens tussenuit. Augustus zou wel lukken, maar zeker niet ieder weekend, want je wou je vrienden terug zien. Je kwam enkele keren werken. We belden je op omdat er iemand had afgezegd wegens omstandigheden. Je kon niet vervangen. Je was uit geweest en moest nog uitrusten. Voor iedere vraag voor vervanging van een collega bleef je stil. Een andere keer kwam je gewoonweg niet opdagen. We konden je onmogelijk bereiken. Gsm werd niet opgenomen. Nochtans heb je altijd je gsm bij je. We belden je moeder. “Ach ja”, vertelde moeder, “heeft hij/zij niet verwittigd? Ja je moet het begrijpen. Het is mooi weer en ze gaan met vrienden naar de zee.” “Ja maar mevrouw, hij/ zij heeft beloofd om te komen werken.” “Ja meneer”, antwoordde de mama, “je moet begrijpen, ze zijn nog jong en ze gaan nog genoeg moeten werken.” Discussiëren had geen zin. Misschien moeten we een briefje hangen voor de klanten. Excuses voor het ongemak, maar personeel neemt vrijaf. Gelieve geduld te hebben.

Ik bedank je voor de keren dat je kwam werken. Je had geen ervaring maar dat wisten wij. Wij steken veel tijd in het organiseren van de jobs, het opleiden. Het opmaken van schema’s aan de hand van lijsten die je vooraf mag invullen wanneer je kan komen of niet. Er stonden weinig kruisjes ingevuld op je blad. Je loon werd correct uitbetaald want je zou zeker niet hebben gewerkt onder je loon. Er zijn al genoeg profiteurs, had de mama verteld. In de vorige zaak was hij/zij niet correct betaald geweest. Nochtans was hij/zij een voorbeeldige werker. Altijd bereid om de handen uit de mouwen te steken. Die handen hadden blijkbaar lange mouwen.

Graag had ik je dit nog eens mee gegeven, zelfstandigen nemen niemand in dienst uit liefdadigheid, maar uit noodzaak om onze zaak draaiende te houden en onze klanten een goede service te bieden. Dit lijk jij niet te beseffen. Collegialiteit is je eveneens vreemd. Ik hoop - als je ergens in het weekend bij de bakker of slager langsgaat, je eens op restaurant gaat - je het kan begrijpen dat de service misschien eens wat minder is. Omdat de uitbaters geen personeel genoeg vonden. Omdat ze zich dubbel plooien om de klant het goed te laten hebben. Zelfs driedubbel. Maar vier, vijf en meerdere keren kan niet meer. Wij zijn ook maar mensen. Ik wens je verder een mooie toekomst toe zonder depressies of burn-outs. Wegens te grote werkdruk. Ik hoop dat het je goed gaat.

Groeten
Een zelfstandige met passie