Afwezige werknemers met een niet-telewerkbare functie kunnen zowel een doktersattest (100% gewaarborgd loon) of een quarantaine-attest inleveren (tijdelijke werkloosheid, dus 70% loon). Echter blijkt dat van diegenen die een quarantaine-attest zouden moeten binnenbrengen, een groot deel een doktersattest afgeeft. Het is het systeem, waarbij werknemers voornamelijk zelf moeten zorgen voor een quarantaine-attest en waarbij het voor hen makkelijker én voordeliger is om een ziektebriefje te vragen, dat werkgevers nodeloos op kosten jaagt. UNIZO provincie Antwerpen wil vermijden dat ondernemers geconfronteerd worden met extra loonkosten voor niet-gepresteerde dagen, terwijl deze kosten in feite voor de overheid zijn via het systeem van tijdelijke werkloosheid.

Deze heikele situatie verwondert sterk, vooral omdat momenteel de omikronvariant overheerst en deze veel minder ziek maakt dan de vorige varianten. Het feit dat een zeer groot deel van de medewerkers nog steeds een attest van arbeidsongeschiktheid inlevert, betekent dan ook per definitie dat een grote meerderheid van de werknemers ernstig ziek is. Dat staat in schril contrast met de verwachting dat ook in de groep van de werknemers de meerderheid slechts matige symptomen zou vertonen, en dus niet ernstig ziek zou zijn én dus geen attest arbeidsongeschiktheid zou mogen kunnen inleveren.

Die bekommernis wordt bevestigd door verklaringen die UNIZO provincie Antwerpen de afgelopen dagen van werkgevers ontving. Veel ondernemers zijn in de negatieve zin verrast met het hoge aantal ziektedagen die zij omwille van gewaarborgd loon aan hun medewerkers moeten betalen, in plaats van terug te kunnen vallen op tijdelijke werkloosheid.

“Het is niet fair dat werkgevers moeten opdraaien voor de volledige loonkost van afwezige medewerkers die in feite op tijdelijke werkloosheid beroep moeten doen.”

Ondernemers gunnen al hun werknemers uiteraard voldoende rust en een vlot herstel na een corona-besmetting, maar ze vragen wel dat de systemen van ziektebriefjes en quarantaine-attesten correct gebruikt worden. De realiteit is echter dat steeds meer werknemers momenteel in quarantaine moeten, voor zichzelf of voor een gezinslid, ook al zijn ze niet ziek. Een quarantaine staat dus per definitie niet gelijk aan een ziekteperiode. Als de werknemer niet ziek is maar omwille van zijn functie niet kan telewerken, is een quarantaine-attest nodig. UNIZO provincie Antwerpen vindt het dan ook niet fair dat werkgevers moeten opdraaien voor de volledige loonkost voor medewerkers die in feite op tijdelijke werkloosheid beroep moeten doen. Wij kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat in een aantal gevallen het attest arbeidsongeschiktheid onterecht gebruikt wordt om te vermijden dat een werknemer in het stelsel van de tijdelijke werkloosheid terecht komt en daardoor ook terugvalt op 70% van zijn of haar vergoeding.

We twijfelen bij UNIZO provincie Antwerpen uiteraard niet aan de kennis en kunde van artsen. Wie ziek is, kan en mag niet werken. En de beoordeling of iemand ziek/arbeidsongeschikt is of niet, ligt volledig bij de arts. De werkgever kan daar geen medisch oordeel over vellen. Het is het systeem, waarbij werknemers voornamelijk zelf moeten zorgen voor een quarantaine-attest en waarbij het voor hen makkelijker en voordeliger is om een ziektebriefje te vragen, dat ondernemers nodeloos op kosten jaagt. Intussen is quarantaine na een hoogrisicocontact niet meer verplicht voor volledig gevaccineerden, dus dat is alvast een stap in de goede richting om zowel werkgevers als huisartsen te ontlasten.

Ondernemingen zijn de afgelopen twee jaar al te hard getroffen door de hele coronasituatie. We moeten dus absoluut vermijden dat ze nu nog eens geconfronteerd worden met extra loonkosten voor niet gepresteerde dagen terwijl deze kosten in feite door de overheid zouden moeten gedragen worden via het systeem van tijdelijke werkloosheid.