Elke week serveert Danny Van Assche, gedelegeerd bestuurder van UNIZO zijn kijk op diverse actuele thema's die voor jou als ondernemer impact hebben.

Après nous, le déluge

Volgens het meest recente vergrijzingsrapport van de Europese Commissie is België één van de eurolanden waar de pensioenkosten de komende decennia het snelste zullen stijgen. De redenen kennen we allemaal: de gemiddelde leeftijd waarop we stoppen met werken is te laag, er zijn te weinig mensen aan het werk en door de grote verschillen in de pensioenstelsels is het gemiddeld pensioen te hoog. 

Is dat nieuwe informatie? Eigenlijk niet. En dat maakt het probleem juist zo groot. We stevenen af op een financiële afgrond, maar geen (beleids)mens die ervan wakker lijkt te liggen. In 2005 ging 8,7% van ons BBP naar pensioenen, in 2019 was dit al 10,9%. En tegen 2050 zullen de pensioenuitgaven bij ongewijzigd beleid 13,5% van ons BBP kosten. Onbetaalbaar. 

Deze keer trekt de Nationale Bank aan de alarmbel. Zij willen vooral meer inzetten op de werkzaamheidsgraad. Er moeten dus meer oudere werknemers (langer) aan het werk. Dat klopt uiteraard. Ik durf het soms nog anders te zeggen: we moeten niet langer gaan werken, maar stoppen met vroeger te stoppen. Maar onze politici moeten ook het lef tonen om echt te durven ingrijpen in ons pensioensysteem.

UNIZO heeft een aantal Krachtwerkvoorstellen klaar. Samengevat: als je met vervroegd pensioen wil gaan, dan moet je dat ook voelen; zorg dat er veel meer effectief gewerkt moet worden om pensioenrechten op te bouwen; grijp in op de hoge en steeds oplopende ambtenarenpensioenen. Dat lijken simpele basisprincipes, maar ze werken als een rode lap op een stier bij de vakbonden en sommige politieke partijen. 

Laat ons teruggaan naar de basis van het pensioen: wie werkt draagt bij om wie zijn leven lang gewerkt heeft te steunen. Dat principe van verzekering en solidariteit gaan perfect samen, maar nu is het evenwicht zoek en wordt het onbetaalbaar. Wie echt solidair is, is dan ook bereid om toegevingen te doen. Dat is de enige manier om ons pensioensysteem haalbaar te houden. 

Het alternatief is onze kop in het zand steken en hopen dat alles goed komt. Of nog erger, het lef niet hebben om het echt aan te pakken. Après nous le déluge, weet u wel. Ik begin ervoor te vrezen. 

Danny