Naar jaarlijkse traditie was er in de week voorafgaand op 1 mei de traditionele rode ballonnenparade. Een “feestje”, waar traditioneel heel wat ballonnetjes worden opgelaten om aan te tonen wie het best opkomt voor de "verworpenen der aarde". Dat ritueel wordt een tweetal weken later nog een dunnetjes overgedaan door de groene familie naar aanleiding van Rerum Novarum, in de volksmond Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart.  

Dit jaar werd het alweer een extra gekruide editie omwille van een aantal redenen. De COVID-crisis zindert nog na, de inflatie swingt de pan uit en de stijgende energieprijzen zorgen voor heel wat ongenoegen bij de vakbonden en hun respectievelijke politieke broodheren. Een terechte bezorgdheid die iedereen in de samenleving deelt. Toch weerhield het ook deze keer de vakbonden niet om het geweer richting de ondernemers en de bedrijven te richten. En dit ondanks de grootste economische crisis sinds Wereldoorlog II en het moeilijke vaarwater waarin heel wat KMO’s en ondernemers zich nog steeds bevinden. Want ook zij moeten afrekenen met stijgende kosten als energie, grondstoffen en de automatische indexering. Naar goede gewoonte wordt alles op een hoopje gegooid en zijn alle ondernemers profiteurs die bergen geld (zwart uiteraard) geparkeerd hebben in Panama of op de Kaaimaneilanden. Ze scheppen superwinsten op kap van de proletariërs en kunnen alles fiscaal “aftrekken”. Die superwinsten worden dan op hun beurt opgebrast aan dure horloges (tot 150.000 euro toe), aan tafel bij Peter Goossens of Sergio Herman of aan Duitse en Italiaanse luxewagens. En meestal dat alles in combinatie. Bij zoveel onrechtvaardigheid moet een rijkentaks verpakt als koopkrachtbijdrage soelaas brengen. 

Stemmingmakerij in aanloop naar 1 mei, waarmee men vooral de achterban naar de mond praat en nog straffer wil zijn dan de oppositie. In Wallonië probeert men zo de druk van PTB op links te counteren. In Vlaanderen wil men zo kiezers van zowel Vlaams Belang als PVDA recupereren. 2024 komt er immers al snel aan en zieltjes winnen is een lang proces. Een triest schouwspel waardoor de positieve boodschap van de dag van de arbeid ontaardt in een spelletje natrappen op ondernemers die gewond op de grond liggen. Dat verdient meer dan een rode kaart. Alsof de boerenjaren van Pfizer, Delhaize en Amazon representatief zijn voor alle bedrijven en alle sectoren en de vele ondernemers en KMO’s in ons land.  

De vurige tongen van Pinksteren waren vroeg op de afspraak dit jaar met zoveel profileringsdrang. Premier De Croo weet alvast wat te doen de komende weken wil hij zijn ploeg eendrachtig houden. Dat het een warme sociale nazomer wordt, staat alvast in de sterren geschreven. Nog dit: zelfstandige ondernemers werden het afgelopen jaar op economisch vlak het hardst van al getroffen. Dat zegt niet alleen UNIZO, maar ook de Nationale Bank. Dat zij in dit opbod de dupe dreigen te worden, smaakt dan ook bijzonder zuur. De vakbond vergist zich schromelijk van vijand. Maar wat ons betreft, die ballon zal alvast niet opgaan.