“We horen het overal. Willen we onze welvaart in de toekomst behouden, moeten er meer mensen aan de slag. Een tewerkstellingsgraad van 80% en meer wordt naar voor geschoven. Uiteraard en graag, hoor ik je zeggen. Maar waar vinden we nog mensen.” aldus Elke Tielemans, directeur UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel.

De oplossing is veelzijdig en niet hapklaar. Zo pleit UNIZO Vlaams-Brabant & Brussel voor een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd, het verder activeren van de niet-actieven, meer flexibiliteit met betrekking tot overuren, sancties voor werkonwilligen… maar ook voor een grotere inzet op interregionale mobiliteit.

Over de grens

Dagelijks pendelen tienduizenden mensen naar Brussel. In de andere richting blijkt moeilijker. Het merendeel van de Brusselaars en Walen is bereid in Vlaanderen te werken, zo blijkt uit een recente studie, maar een gebrekkige taalkennis en de angst om te lang te moeten pendelen houden hen tegen. Ruim zes op tien Brusselse en Waalse werkzoekenden weet bovendien niet waar ze vacatures voor jobs in Vlaanderen kunnen vinden.

“Dit is een structureel probleem dat ingrijpende maatregelen vereist”, zegt Elke Tielemans. “Uit een recente UNIZO-peiling blijkt dat de helft van de ondernemingen de vacatures niet ingevuld krijgt. Een uitwisseling van álle vacatures tussen VDAB, de Waalse tegenhanger Forem en het Brusselse Actiris is in dit opzicht het olympisch minimum. Willen we een grotere interregionale mobiliteit, dan is een bijhorende communicatiecampagne noodzakelijk. Een afstemming van de administratieve procedures & IT-systemen evenzeer, waarbij zowel werkzoekende als werkgever centraal staan.”

Taalbarrière

Daarnaast moet maximaal geïnvesteerd worden in een vlotte mobiliteit in en tussen de drie gewesten. Als hefboom voor de arbeidsmarkt, de ruimere economie en brede samenleving. Wat taalkennis betreft, is het de kip of het ei, en moeten we meer durven inzetten op (gratis) taalcoaching op de werkvloer eens gestart. Werkgevers en werkzoekenden zijn onvoldoende gekend met bestaande mogelijkheden op dit vlak.

“We moeten grenzen durven doorbreken. Eerst en vooral binnen de landsgrenzen. Willen we meer mensen aan het werk, dan blijkt Vlaams-Brabant & Brussel een cruciale regio. De regionalisering van het arbeidsmarktbeleid heeft ons het voordeel opgeleverd te kunnen differentiëren, maar ook het nadeel dat we elkaar niet zo goed meer kennen. Onbekend is zoals zo vaak onbemind. In alle richtingen.” Besluit Elke Tielemans.