Gefaald
Gefaald
De zaakvoerster die vrijdagavond live in het journaal in tranen uitbarstte toen ze te horen kreeg dat haar zaak terug dicht moest. Het raakte in elke vezel. Gevolgd door enkele bevriende horecaondernemers die me diezelfde avond belden om hun frustratie te delen. Zij waren de menselijke stemmen achter de vele radeloze sms’en en whatsappen die de volgende uren zouden volgen. Als je je echtgenote - die dierenarts is - dan de volgende ochtend een horecaonderneemster hoort helpen die de operatie van haar hond wil uitstellen omdat ze vreest die niet meer te kunnen betalen, dan wordt de pijn van een hele sector zeer concreet.
Hebben we dan geen enkel begrip voor de beslissingen van vrijdagavond? Toch wel, met de toenemende druk op de ziekenhuizen voelde je aan dat er krachtdadig moest ingegrepen worden. Dat hebben ze gedaan met ook enkele juiste beslissingen en een duidelijke communicatie. Toch voelt de horecabeslissing als een mokerslag en unfair. Als je de betrokken minister vervolgens hoort verkondigen dat men vanaf maandag zeer streng zal controleren, dan kan je alleen maar concluderen dat we gefaald hebben. Want die controles hadden de voorbije weken moeten plaatsvinden, zodat de vele horeca-uitbaters, die kosten noch moeite spaarden om onze veiligheid te garanderen, niet het slachtoffer moesten worden van de minderheid die het (ook buiten de horeca) niet zo nauw nam.
De sluiting van de horeca heeft daardoor veel weg van een symboolbeslissing, waarbij een sector collectief moet bloeden voor individueel falen. Deze tweede lockdown is bovendien een systeemfalen. Want een welvarend en modern land als het onze zou alle technieken (lokale aanpak, efficiënte track & tracing, betere communicatie naar bepaalde groepen) moeten inzetten om dit te vermijden.
Het enige wat we nu kunnen doen is vooruitkijken. In de eerste plaats naar de massale steunmaatregelen die de sector hopelijk kunnen overeind houden. Maar ook naar een snelle heropening. Heel deze crisis is één lange leercurve. Fouten maken hoort daarbij. Maar niet voor een tweede keer. Laat staan een derde. De horeca is niet alleen zuurstof voor de handel en leven voor onze gemeenschap. Horeca zit in ons DNA en is collectief erfgoed. Door niet van onze fouten te leren, dreigt straks een aanzienlijk deel te verworden tot historisch erfgoed.
Bart Lodewyckx
Gedelegeerd bestuurder UNIZO Limburg