Wat was de probleemsituatie en welke groep ondernemers had er last van?

De Europese commissie heeft een voorstel van richtlijn gedaan die bedrijven verplicht om aan duurzaamheidsrapportering te doen. Dat wil zeggen dat een bedrijf allerlei informatie over de impact van het bedrijf in kwestie, en haar volledige waardeketen, op sociale zaken (personeelsbeleid, kinderarbeid, ….), klimaat en goed bestuur moet verzamelen en publiceren. Dit brengt een enorme administratieve last met zich mee.

Wat heeft UNIZO er aan gedaan?

UNIZO heeft, samen met haar Europese koepelorganisatie SMEunited, snel aangedrongen dat dit niet haalbaar is voor kmo’s. In eerste instantie wilden we dat kmo’s niet onder deze richtlijn zouden vallen. Bovendien wilden we dat grotere bedrijven zo weinig mogelijk hun verantwoordelijkheden voorvloeiend uit de richtlijn naar kleinere leveranciers of afnemers kunnen doorduwen. Dit is het zogenaamde trickle down effect.

Wat is het uiteindelijke resultaat, op welke manier heeft die groep ondernemers daar baat bij gehad?

Kmo’s zijn uitgesloten van de richtlijn (tenzij ze beursgenoteerd zijn).
Verder zijn er ook vrijwillige standaarden in ontwikkeling die kmo’s laagdrempelig kunnen gebruiken om zelf met duurzaamheid aan de slag te gaan, of tegemoet te komen aan vragen van afnemers of leveranciers met verplichte duurzaamheidsrapportering, zonder dat dit een al te grote administratieve – of financiële impact heeft.

Moeten er nog verdere stappen genomen worden?

De richtlijn moet nog omgezet worden in België. We blijven erop toezien dat duurzaamheidsrapportering geen molensteen om de nek wordt van kmo’s.