Aanstaande maandag geven ze rendez-vous op hun vaste horecaroute tussen Brussel-Noord en Brussel-Zuid. Het gezamenlijke vakbondsfront betoogt alweer voor meer loon. Wie dat allemaal moet blijven betalen zal hen worst wezen. Rood, groen en blauw zullen ongetwijfeld spandoeken en vlaggen mee hebben, maar plegen zonder het te beseffen zelf vaandelvlucht door zich onverantwoord op te stellen in deze economisch onzekere tijden. 

We kennen vandaag een perfecte storm waarin alle recepten aanwezig zijn voor een stagflatie. Extreem hoge prijsstijgingen gekoppeld aan een stilstand van de economie dreigen realiteit te worden. Een bedreiging voor de koopkracht van de consument, ware het niet dat we in België het systeem kennen van de automatische loonindexering. Samen met Malta en Luxemburg zijn we hier zowat uniek in de wereld. Volgens de eerste berekeningen van de Nationale Bank van België zouden de lonen met minstens 13 procent stijgen in 2022-2024. Een veel sterkere stijging dan in onze buurlanden. Je zou dankbaarheid verwachten, maar een zoveelste stakingsaanzegging is ons deel. Ondertussen zitten de bedrijven met de gebakken peren. Want wie gaat naast de stijgende energie- en grondstoffenprijzen de automatische indexering betalen, denk je?  

We verwachten deze week een eerste hittegolf(je). Niet alleen het klimaat laat zich vroeg gelden, maar ook het sociaal klimaat dreigt dus al vroeg op kooktemperatuur te komen. De regering De Croo, met het gekende spanningsveld tussen liberalen en socialisten, zal goeie papieren moeten hebben om de rust te bewaren en een val af te wenden. Het wordt een hete (na)zomer. 

Lees ook ons manifest voor het recht op betaalbare lonen.