Op woensdag 25 juni zullen het ABVV, ACV en ACLVB ons land en onze economie alweer platleggen. De algemene stakingsdag tegen de sociaaleconomische maatregels van de, democratisch verkozen, federale regering zal alweer duizenden kmo’s onomkeerbaar omzetverlies en barstende koppijn bezorgen. Ronduit onaanvaardbaar volgens UNIZO

Plat politiek protest

Het luchtverkeer ligt nog eens stil, leveringen geraken weer niet bij klanten en de Belgische ondernemer mag opdraaien voor de verwoestende economische schade die de staking zal achterlaten. “We vinden het bij UNIZO op zijn zachtst gezegd welletjes geweest,” vertelt onze directeur-studiedienst Frank Socquet. “Wat verkocht wordt als een sociale actie, is een plat politiek protest geworden. Een economische gijzeling met onze kmo’s als slachtoffer.”

“Wij hebben geen probleem met het stakingsrecht. Maar wel wanneer het misbruikt wordt om elke beleidsmaatregel te blokkeren die de vakbond niet zint, zonder overleg, nuance of verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor het verspreiden van vaak halfjuiste of volledig foute argumenten.Net als het recht op staken moet het recht op ondernemen in de grondwet opgenomen worden. Want dat evenwicht is intussen lang zoek.”

-Directeur-studiedienst Frank Socquet

Een ontspoord stakingsrecht dat alle proportie voorbij is

De cijfers liegen er niet om. Elke maand sinds januari is er een nationale vakbondsactie geweest. Vaak met impact op essentiële schakels in onze economie. Wie wil zien wat deze ontspoord schreeuw naar solidariteit aanricht, moet onder andere maar naar de reissector kijken. Die krijgt, net als de 180.000 reizigers die hun plannen mogen opbergen, alweer de volle laag. 

Alleen al de voorbije acties zorgden voor een directe schade van 22,5 miljoen euro in de sector. De stakingsdag van 25 juni zal daar nog eens 4 miljoen aan toevoegen. Broodnodige middelen die de ondernemers kwijt zijn aan herboekingen, terugbetalingen en noodtransfers

Intussen gaat ook de reputatie van ons land onderuit. De miserie aan onze luchthavens en stations maken toerisme veel minder aantrekkelijk. En onze lokale kmo’s zien klanten wegtrekken naar buitenlandse webshops. “Daar zitten ze niet om de haverklap met stakingen. Ik verlies, net als vele andere bevriende ondernemers, klanten aan buurlanden of China door de stakingen. Maar daar houden de vakbonden natuurlijk geen rekening mee,” vertelde Jurgen Dierickx, bedrijfsleider van Decorunner uit Oudenaarde onlangs hier nog aan ons.

Sociale partners zonder verantwoordelijkheden, dat werkt niet meer

“UNIZO pleit voor de rechtspersoonlijkheid van vakbonden. We zijn niet tegen het stakingsrecht maar er moet verantwoordelijkheid kunnen worden gekoppeld aan de enorme impact die bepaalde vakbondsacties veroorzaken. Dat is vandaag niet het geval. Wanneer aangetoond kan worden dat vakbonden misbruik maken van het stakingsrecht, bijvoorbeeld door mobiliseren met verkeerde boodschappen, moeten ze daarvoor aansprakelijk kunnen worden gesteld.”

-Frank Socquet

Rechtspersoonlijkheid voor vakbonden is dan ook één van onze vier eisen:

  1. Duidelijke grenzen in een wettelijk stakingskader.

Er moet een duidelijker onderscheid (en definiëring) komen tussen politieke betogingen en stakingen. Ook elders in Europa werden evenwichten gezocht en gevonden in het kunnen uitoefenen van het stakingsrecht.

  1. Recht op ondernemen in de grondwet.

UNIZO pleit voor de opname van het ‘recht op ondernemen’ in onze grondwet. Vandaag weegt dat recht nergens op tegen het stakingsrecht. Daardoor mogen vakbonden het economisch verkeer stilleggen, ook wanneer de actie niet noodzakelijk is om hun doel te bereiken. En ook wanneer de schade voor ondernemers totaal buiten proportie is in vergelijking met het voordeel voor de actievoerders.

  1. Rechtspersoonlijkheid voor vakbonden.

Vakbonden hebben vandaag geen rechtsvorm en dus ook geen aansprakelijkheid. Wie acties organiseert met grote economische impact, moet ook verantwoordelijkheid dragen. Net zoals dat geldt voor elke andere speler in het sociaal overleg. Lidstaten kunnen rechtspersoonlijkheid opleggen aan vakbonden, dat wordt ook bevestigd door de Raad van State naar aanleiding van twee wetsvoorstellen die vandaag al op tafel liggen.

  1. Staking is laatste redmiddel, geen startpunt.

Staking is vandaag te vaak startpunt van onderhandelingen, terwijl het ultiem redmiddel zou moeten zijn. Het regeerakkoord verwijst 41 keer naar de sociale partners, met heel wat belangrijke opdrachten, dus de vakbonden moeten het overleg aangaan in plaats van de schieten op alle mogelijke maatregelen met een potentiële impact op de werknemer.